آهنگری که با پتک آهنینش بر ستم کوبید و ظلم را به دماوند چهارمیخ کرد امروز ناشناس و گمنام در روستای مشهد کاوه از توابع بخش مرکزی شهرستان چادگان آرامگرفته است، آرامگاه وی یک ساختمان ساده و بدون هیچ شکوهی بر فراز تپهای باستانی در این روستا است.
سالانه هزاران گردشگر داخلی و خارجی به نیت بازدید از مقبره کاوه به روستای مشهد کاوه میآیند اما با سازهای روبرو میشوند که هیچگاه باور نمیکنند، این بارگاه متعلق به یک قهرمان سلطنت ستیز باشد.
در دوران اساطیری قهرمانان، وطندوستان و اسطورههای زیادی با رشادتهای خود عظمت ایران را به بدخواهان ثابت کردند و همیشه پاسبان میهن بودند، این روحیه چندان دور از تصور نیست چراکه بعد از انقلاب اسلامی هم عدهای از فرزندان همان اسطورهها بازهم با شهادت در راه ایمان و وطن به نماد افتخار ایران و ایرانی تبدیل شدند.
کاوه آهنگر که در حال حاضر تندیسش، در شهر عفرین کشور سوریه نصبشده و سوریها به آن افتخار میکنند زاده ایران ماست. جای خالی این تندیس که باید در میدانها بزرگ کشورمان بهخصوص اصفهان که زادگاه این بزرگمرد است، به نمایش گذاشته شود، بسیار محسوس است.
استفاده از ظرفیت رشد اقتصادی حاصل از جذب گردشگرهای داخلی و خارجی برای روستای کوالیه یا همان مشهد کاوه که قدمتش را برخی مورخان با سیلک کاشان و مرودشت استان فارس برابر میدانند حق مردم روستا و استان اصفهان و کشور است.
رهبر معظم انقلاب بارها درباره حفظ و حراست از داشتههای یک ملت صحبتهایی را مطرح کردهاند و در این خصوص اذعان داشتهاند؛ «در دنیا از چیزهایی که جنبه افتخارآمیز هم ندارد، گاهی اوقات بهعنوان مفاخر تاریخی استفاده میکنند، ما اینهمه مفاخر تاریخی داریم، اینهمه چیزهایی است که مایه تفاخر ملت ایران است، اعتمادبهنفس ملت ایران است، چرا اینها را نشان ندهیم».
با این اوصاف، اما آیا مسئولان استانی، سخنان مقام معظم رهبری درباره نمایش آثار ملی و فرهنگی را عملی کردهاند.
سرنوشت نامعلوم مجسمه کاوه آهنگر
برخی اقدامات در گذشته نشان میدهد سلیقه گرایی و بیدانشی عدهای رشد همان اعتمادبهنفسی که رهبر معظم انقلاب بر آن تأکیددارند را از مردم دریغ کرده است.
مجسمه برنزی کاوه آهنگر که زمانی به دست هنرمند مجسمهساز یعنی ایرج محمدی ساخته شد، بعد از چند روز نصب در میدان آزادی شهر اصفهان، به بهانه پروژه مترو برداشته و راهی انبار شهرداری اصفهان شد.
بااینوجود برخی اسناد تاریخی، آرامگاه کاوه آهنگر دریکی از روستاهای شهرستان چادگان قرار دارد اما همچنان به دلیل ضعیف بودن این اسناد، امکان ثبت ملی این آرامگاه فراهم نشده است.
ابن خلکان اربیلی، تاریخنگار ایرانی و از نوادگان برمکیان در کتاب خود به نام «وفیات الاعیان و انباءابناءالزمان مما ثبت بنقل او السماء او اثبته العیان»، که توسط ظهیرالدین اردبیلی به فارسی ترجمهشده، به آرامگاه کاوه آهنگر و فرزندانش در روستای کوالیه حتی با تاریخ درگذشت کاوه اشارهکرده است.
ثبت معنوی آرامگاه کاوه آهنگر
این در حالی است که کارشناسان میراث فرهنگی استان اصفهان ازجمله حبیب حیدری، مسئول نمایندگی سازمان میراث فرهنگی در چادگان به تابناک میگوید: ثبت این آرامگاه در فهرست آثار ملی به دلیل اینکه هیچ اثری از کاوه آهنگر در کتب تاریخی بهجز در شاهنامه فردوسی نیست کاملاً منتفی شده است و هیچ امکانی برای ثبت ملی این بارگاه وجود ندارد.
حمیدرضا لطفی، بخشدار بخش مرکزی چادگان اما از پیگیری برای ثبت آرامگاه کاوه آهنگر حداقل ثبت در فهرست آثار معنوی و همچنین ثبت بنای داخلی آرامگاه در فهرست آثار ملی خبر میدهد و میگوید: بنای داخلی آرامگاه قدمتی حداقل ۷۰۰ ساله دارد و مشکلی برای ثبت آن در فهرست آثار ملی نیست، اما برای ثبت مقبره پیگیریها برای ثبت معنوی در حال انجام است و باید در سازمان میراث فرهنگی هم یک عزم جدی برای حل این موضوع به وجود بیاید.
وی همچنین به موضوع مهم پیگیریهای مردمی هم اشاره میکند و میگوید: مردم روستا باید خواستههای خود مبنی بر ثبت، مرمت، و نگهداریهای لازم از آرامگاه را به سازمان میراث فرهنگی کتباً اعلام کنند و خواستار حل مشکلات این بنای تاریخی باشند.
لزوم اطلاعرسانی و اعزام گردشگران خارجی به روستای مشهد کاوه و نگهداری از چهار شیر سنگی که در حاشیه بنا هستند هم از دیگر خواستههای بخشدار چادگان از سازمان میراث فرهنگی است.
در پایان باید گفت؛ به هر موضوعی که بتوان افتخار کرد باید بها داد، متأسفانه در سالهای اخیر پرداختن به نمادهای ملی مذهبی کمرنگ شده است، بهعنوانمثال اسطورههای مانند کاوه آهنگر غریب و ناشناخته در گوشهای از کشور ازیادرفتهاند درحالیکه مجسمه آنها در کشورهای عربی ساختهوپرداخته میشود و تندیس آنها در کشور خودمان نصب میشود و بعد از مدتی به دلایل واهی و بدون هیچ تدبیری از چهره و سیمای شهری حذف میشوند.
قهرمانان هر کشور جزو افتخارات آن کشور هستند، شهدای دفاع مقدس، قهرمانان حماسی، ادیبان و شعرا و طبیبان، ریاضیدانان و منجمان و بناهای باستانی و همه افتخارآفرینان، همان اعتمادبهنفسی هستند که مقام معظم رهبری گفتهاند و هر ملتی باید برای داشتن آنها به خود ببالد.