به گزارش
تابناک اصفهان، "از همین جا به استانداران دیگر استانهای کشور
اعلام میکنم که صنایع استان اصفهان را با یک شاخه گل تحویل شما میدهم
زیرا صنعت برای اصفهان نه تنها نعمتی نداشته، بلکه نقمت آور بوده است". این
حرف های اخیر استاندار اصفهان در خصوص وضعیت اقتصادی و صنعتی اصفهان در
همایش روز هوای پاک در دانشگاه صنعتی بود.
این جملات زرگرپور که شاید از این به بعد مشابه آن را از زبان بسیاری دیگر
از مسئولان و صاحبنظران اصفهان نیز آن را بشنویم، گواه آن است که توسعه
اصفهان در سالهای اخیر و صنعتی کردن این استان بدون لحاظ استانداردهای
جهانی در حوزه محیط زیست و تجارت، ناپایدار بوده است و اکنون "صنعت" در
اصفهان به جای اینکه باری از دوش مردم بردارد، به کوله باری از مشکلات و
معضلات متعدد تبدیل شده است.
استان اصفهان از نخستین استانهایی بود که در اوایل سال های پیروزی انقلاب و
به ویژه در دوران سازندگی، کانون توجه سرمایهگذاران برای ایجاد واحدهای
تولیدی قرار گرفت و از آنجاییکه شعار دولت وقت هم "توسعه" بود، این روند با
سرعت هرچه بیشتر و بدون توجه به سرنوشتی که اصفهان در سالهای آتی با حضور
این صنایع پیدا خواهد کرد، ادامه یافت تا جایی که اکنون با گذشت حدود 20
سال، اصفهان دیگر توان بارگذاری صنایع جدید را ندارد.
هرچند طرح این موضوع جدید نیست اما اعتراف به این مسئله نشان میدهد،
رویکرد مسئولان استان نیز از توجه به صنعت به سوی، تغییر شرایط صنایع و
ایجاد صنعت سبز و سازگار با محیط زیست، سوق یافته است.
هرچند مضرات صنعت سبب وازدگی در بین مسئولان دولتی استان برای جذب
سرمایهها به این سو شده است اما یکی از آفتهایی که در غیاب صنعت ممکن است
اقتصاد و در راس آن فرهنگ اصفهان را تهدید کند، سرمایه گذاری در حوزه
مجتمعهای تجاری و فروشگاههای خارجی در این استان است که البته نمونه هایی
از این سرمایه گذاری در دولت های گذشته جای خود را در اصفهان باز کرد و
اکنون با فعالیت در این حوزه، فرهنگ و اصالت سنتها در اصفهان را به شدت
تهدید می کند.
هرچند مجموعههایی از این دست از لحاظ مدرنتیه جذاب به نظر می رسد اما
آفتهای آن در سالهای آتی ممکن است مصداق، جمله استاندار در خصوص صنایع
باشد و دوباره تاریخ و نقمتهای یک سرمایه گذاری اشتباه، مسئولان اصفهان را
مجبور به اعتراف در خصوص اشتباهات گذشتگان نماید.
مطالعه وضعیت اقتصادی اصفهان در گذشته نشان میدهد همواره واحدهای صنفی خرد
در بازارهای سنتی و از سویی تجارت آنها با کشورها و شهرهای همجوار
میتوانسته معیشت استان را با کمترین هزینههای زیست محیطی، اجتماعی و
فرهنگی تامین کند اما اکنون با تغییر رویکرد مسئولان برای حمایت از
سرمایهگذاری های کلان در این عرصه، حیات واحدهای صنفی خرد در بازارهای
خرده فروشی و عمده فروشی اصفهان رو به تهدید رفته است.
خریداری اجناس به صورت عمده توسط مجموعههای تجاری و عرضه ارزانتر از
بازار آن سبب شده تا رونق بازارهای سنتی با خطر مواجه شده و جذابیتهای
ساختگی با سرمایههای کلان مردم را به خرید بیش از احتیاج و در عین حال فله
ای از این مجموعهها سوق دهد.