به گزارش خبرگزاری تابناک از لرستان ،تولید و ثروت آفرینی در جامعه، بدون وجود منابع سرمایهگذاری مادی و فیزیکی امکانپذیر نخواهد بود. طبیعی است که در چنین شرایطی کشورها درخصوص جذب منابع سرمایه خارجی به رقابت با یکدیگر بپردازند تا از این رهگذر روند رشد و توسعه اقتصادی را تسهیل و تسریع کنند. در کمتر از یک قرن گذشته، خصوصاً بعد از پایان جنگ دوم جهانی و نزدیکتر شدن روابط تجاری و اقتصادی کشورها، شاهد رشد فزاینده رقابت برای جذب منابع سرمایهگذاری خارجی در میان کشورهای مختلف هستیم. مطابق گزارشهای کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل (آنکتاد) در سال 2013 میلادی، میزان کل سرمایهگذاری خارجی جذب شده از سوی کشورهای در حال گذار به توسعه، بیش از میزان جذب سرمایهگذاری خارجی از سوی کشورهای توسعه یافته و اقتصادهای بزرگ جهان بوده است و این امر نشان دهنده درک اهمیت جذب منابع سرمایه خارجی برای توسعه اقتصادی است. مواردی چون افزایش منابع در دسترس سرمایهگذاری در کشور، انتقال دانش فنی و توان کارشناسی و نتایج سیاسی و امنیتی مطلوب از دلایل مهم رغبت کشورها به جذب منابع سرمایهگذاری خارجی است. حال این سوال پیش میآید که ابزارهای مناسب برای سرمایهگذاری خارجی کدامند؟
برای سرمایهگذاری خارجی در دنیا شیوهها و
ابزارهای مختلفی وجود دارد که میزان اعتبار و قابلیت اجرای آنها بسته به قوانین و
مقررات و شرایط اقتصادی و سیاسی کشورهای مختلف، متفاوت است. در جمهوری اسلامی
ایران تکلیف انواع سرمایهگذاری خارجی مجاز در کشور از سوی قانون تشویق و حمایت
سرمایهگذاری خارجی تعیین شده است. بر اساس این قانون، سرمایه گذاریهای خارجی در
ایران به روشهای سرمایهگذاری مستقیم خارجی در بنگاههای موجود با ایجاد یک بنگاه
جدید، مشارکت مدنی، ساخت، بهره برداری و واگذاری و همچنین ترتیبات قانونی دیگر به
شرط آنکه به برگشت سرمایه و منافع حاصل صرفاً از عملکرد اقتصادی طرح مورد سرمایهگذاری
ناشی شود و متکی به تضمین دولت یا بانکها یا شرکتهای دولتی نباشد، در تمام زمینههای
مجاز سرمایهگذاری و فعالیت بخش خصوصی، مجاز دانسته شده است.همچنین امکان سرمایهگذاری
غیرمستقیم اتباع خارجی از طریق تملک بخشی از سهام شرکتهای پذیرفتهشده در بورس
اوراق بهادار نیز فراهم شده و تابع قانون سرمایهگذاری خارجی در بورس اوراق بهادار
است. محدودیتی از نظر نوع سرمایهگذاری اتباع خارجی در ایران وجود ندارد و تشخیص
ابزار مناسب برای سرمایهگذاری بسته به نوع فعالیت و علاقهمندی سرمایهگذار خارجی
مقدور است، البته به شرط آنکه این فعالیتها متضمن عمران و آبادانی کشور باشند و
در زمینههای تولیدی انجام شوند. سرمایهگذاران ذاتا از مخاطراتی که بازگشت سرمایه
آنان را با چالش رو به رو کند، رویگردان هستند. این پدیده برای سرمایهگذاران بینالمللی
هم مطرح است، زیرا فعالیت در بازارهای خارجی با ریسکهای تجاری و سیاسی بیشتری
همراه میشود. با این حال، چنانچه بازدهی منافع سرمایهگذاری از هزینههای ناشی از
ریسک سرمایهگذاری بالاتر ارزیابی شود، در هر شرایط اقتصادی و با وجود مخاطره،
همچنان جذب سرمایهگذاری خارجی ادامه خواهدداشت.مطابق گزارشهای رسمی کنفرانس
تجارت و توسعه سازمان ملل، در دهه اخیر به طور متوسط آهنگ جذب سرمایهگذاری خارجی
در ایران رشد مناسبی داشته است و قطعاً بعد از لغو کامل تحریمها این سرمایهگذاریها
افزایش چشمگیری خواهد یافت. با این همه، ثبات و حفظ تعادل شاخصهای کلان اقتصادی
از جمله تورم، کاستن از دامنه رکود در فعالیتهای صنعتی و بهبود محیط کسب و کار میتواند
کمک شایانی به تسریع و تسهیل در جذب سرمایهگذاران خارجی در بازارهای داخلی بکند.
حسن میرزاخانی